Gisteren zijn we heeeeul vroeg vertrokken naar de ferry van BC ferries in Port Hardy. Gelukkig had onze gastvrouw een ontbijt klaargemaakt wat we onderweg op konden eten. Het is een schip van 3 jaar oud en wat gebouwd is in Duitsland. De kiel aan de voorkant kon open waar we dus met de auto inreden. Om 07:30 zijn we gaan varen en om 22:30 kwamen we aan in het noorden: Prince Rupert. Met de auto is het een afstand van 530 kilometer. (de Rijnreisjes zijn er niets bij). Onderweg hebben we ons niet verveeld want al bij binnenkomst kwam Jerry zichzelfs voorstellen als 'onze tourist operator'. Ik heb zijn presentatie bijgewoond en ben een hoop dingen wijzer geworden van het schip en van Britisch Columbia. Jerry zat met zijn Tourist Office vlakbij onze stoelen en zijn standaard openingszin was 'Hi there, what can I do for you?' wat wij dus de hele dag aan hebben moeten horen.(Voor degene die hem kennen: hij leek op de witte/blonde uitvoering van Mister Wilson uit Dennis de Bengel).

Ik kwam er ook al snel achter dat er een Nederlandse reisgezelschap aanwezig was op het schip. Hoe ik daarachter kwam? Ik kwam aan op het zonnedek achter en daar zaten ze: jassen en vesten uit en mouwen en broekspijpen omhoog gerold. Je pikt ze er ook altijd uit, die Nederlanders.Ik heb er overigens zelf ook aan meegedaan =)

Ook hebben we weer walvissen en orka`s gezien. Dit keer heeft Lars de walvissen van heeul dichtbij gezien maar had hij helaas geen fototoestel bij zich. Ook hebben we genoten van het mooie uitzicht op de bergen en fjorden. Hoog op de bergtoppen lag zelfs nog sneeuw.

Het lukt me niet om onze filmpje van de orka`s op de blog te zetten maar jullie kunnen het via deze link bekijken (vergeet niet het geluid aan te zetten): http://www.youtube.com/watch?v=N8qnziukYsw

Vandaag zijn we langs de Skeena river verder gereden naar Terrace. Smorgens zijn we nog even in de 'Cow street' wezen kijken in Prince Rupert en zijn daarna doorgereden naar Diana Lake. Daar zijn we even 'een' geweest met de natuur. Dit is namelijk niet touristisch en we waren hier de enige. Korte wandeling met aan het einde een waterval. Daarna zijn we 140 kilometer geen benzinestations of plaatsjes tegen gekomen. Er zijn hier echt maar weinig wegen en onderweg komt je alleen rust plekjes tegen. Dit zal de komende dagen nog erger worden aangezien we nog langere stukken gaan rijden. We bereiden ons erop voor door elke keer te tanken en genoeg eten en drinken mee te nemen, dan moet het goed komen.

Langzaam op naar de grizzly beren in Alaska.