Na goed aangekomen te zijn in Kaapstad hebben we donderdag meteen een berg bezocht waarvandaan de Tafelberg mooi te bezichtigen was. De eerste kiekjes met deze berg met tafelkleed waren gemaakt. Vrijdag stond Robbeneiland op het programma. Dit is het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen is gehouden. We zijn vanaf Kaapstad met een boot naar het eiland toe gevaren. Dit is een afstand van 12 kilometer. Je kan je voorstellen dat als je jaren opgesloten zit op een eiland dat je best een gokje durf te wagen om die 12 kilometer zee met sterke stroming te trotseren. Echter hebben in de hele geschiedenis maar 3 mensen die oversteek weten te redden. Velen hebben die oversteek dus niet overleefd. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor gevangenissen dus ik had best hoge verwachtingen van Robbeneiland. Echter vond ik het tegenvallen omdat je met een bus wordt rondgereden over het terrein en de ex-gevangene die ons heeft rondgeleid niet te verstaan was. We hebben nog wel rondgelopen in het gevangeniscomplex en langs de cel van Nelson Mandela. Een cel met alleen een paar kleedjes en een krukje. Dat is nog wel wat anders dan de gevangenissen van nu. Gelukkig maakte de terugreis een hoop goed want het was ontzettend lekker weer (bijzonder in Kaapstad) en we gingen terug op een soort Catamaran. Muziekje erbij en je vergat even dat je in Zuid-Afrika zat, het leek eerder even op Saint-Tropez. Heerlijk! Vervolgens hadden we smiddags een vrije middag in het Waterfront. Lekker op een terrasje gezeten en geshopt. Savonds zijn we bij mama Africa geweest om te eten. Ik had al van Melanie al vernomen dat dit een aanrader was en iemand anders uit de groep had dit ook gehoord. We hadden erg veel geluk want je moet daar normaalgesproken altijd vooraf reserveren. We hadden dus best geluk dat we daar met z'n 10e konden eten. Het is dus een typisch Zuid-Afrikaans tentje met Afrikaanse live muziek. De kaart stond ook vol met lokale lekkernijen (Boboti, struisvogel, krokodil). Jullie weten dat ik zeer culinair aangelegd bent, dus ik koos als toetje voor Mama's Brownie. De lekkerste brownie die ik ooit op heb..... Zaterdag hebben we weer een hoop dingen gedaan. Dit was ook onze laatste volle dag met de hele groep, we stonden dus in de "optimaal-van-genieten-stand". Hoe gek het ook klinkt, in die drie weken tijd zijn al die mensen toch een soort familie/bekenden van je geworden. We zijn smorgens met de boot vanaf de Houtbaai naar zeehonden wezen kijken op duikereiland. Daar lagen echt een hoop zeehonden op een klein eilandje met rosten (denk wel een stuk of 100). Vervolgens hebben we ook pinguïns gezien in een hele mooie omgeving. Daar waren palmbomen en witte stranden, totaal niet Zuid-Afrika. Oja, en ook nog walvissen die dicht bij de kust zwommen. Ook weer mooi meegenomen. Toen zijn we met de bus door het Nationale Park gereden van Kaap de goede hoop. Vast een mooie omgeving, maar daar hebben we maar weinig van gezien vanwege de mist. Wel nog een groepsfoto gemaakt op het uiterste puntje. Smiddags heeft de bus mij en nog twee anderen afgezet bij het stadion in Kaapstad. Nederland heeft hier in 2010 tijdens het WK ook gespeeld o.a. in de halve finale tegen Urukwai. Het leek me dus leuk om dat eens van binnen te bekijken, maar nergens konden we een ingang vinden en alle hekken waren gesloten. We zijn er toen maar een rondje omheen gaan wandelen. We bewegen ook niet erg veel tijdens de reis (alleen de bus in en de bus weer uit), dus een beetje beweging kon geen kwaad. Savonds heb ik met een groepje gezellig nog gegeten bij een Belgisch restaurant in Kaapstad (Den Anker), en daar heb ik toch een lekkere Kriek van de tab gedronken (en een lekkere Brusselse wafel met warme Belgische chocolademelk na ;-)). Neeee, ik kom hier niks tekort hoor. Daarna nog even in het donker in het reuzenrat gezeten in het waterfront wat een mooi uitzicht was met al die lichtjes overal. Toen nog een drankje in het hotel met een spelletje erbij (ja, je leest het goed). Ik deed voor het eerst mee met hartenjagen (waar ik weinig van snapte), maar toch heb ik gewonnen. Dit tot groot ongenoegen van mijn fanatieke medespelers. Het was dus een leuke, drukke dag met een mooie afsluiter. En toen kwam de zondag. Velen van jullie zullen niet raden wat ik toen heb gedaan dus daarom vertel ik het maar gewoon. Ik heb vanmiddag dus een vrije val van 30 seconden gedaan vanuit een vliegtuig op 3 kilometer hoogte : skydiving. Hoewel dit zeker nog op mijn lijstje stond om te doen, had ik niet verwacht dat dit nu al zou gaan gebeuren. Maar na de nadelen met de voordelen af te wegen had ik toch besloten het te gaan doen. Niks tegen het thuisfront gezegd want die konden toch alleen maar ongerust worden. Maar jeetje, wat een enge ervaring. Hoewel iedereen naar beneden kwam vol adrenaline en het meteen weer zou willen doen, was ik eigenlijk vooral opgelucht dat ik beneden was. Ik moest als allereerste gaan springen wat ik eigenlijk al niet wilde (ik kijk liever eerst even hoe het bij de anderen gaat). Het was een klein vliegtuigje waar we in opgepropt zaten. Het was vast een schitterend uitzicht over de zee, Robbeneiland en de Tafelberg, maar ik heb er eigenlijk niet van kunnen genieten. Het moment dat al mn toeters en bellen nog een extra keer waren gecheckt, het luik open ging en je met je voeten buiten het vliegtuig moet gaan zitten is zo eng. Ik hield mn handen ook nog vast aan het toestel, maar dat was juist niet de bedoeling. Voor je er echt bewust bij stilstaat wat je gaat doen val je uit het vliegtuig met 200 kilometer per uur. En dan duren 30 seconden nog best lang! Dan krijg je een soort klap en gaat je parachute uit. Op dat moment weet je wel dat je veilig beneden aan zult komen, maar toch durfde ik me er nog niet aan over te geven. Ik had vast een aardige instructeur die met me meesprong en vragen stelde, maar ik kon geen woord uitbrengen. Gewoon helemaal 'flabbergasted'. Of ik het nog een keer zou doen? Nee, nooit meer. Maar of ik er spijt van heb? Dat ook weer niet. Ik heb het toch gedaan en weet nu wat het is en kan die weer van mn lijste afstrepen. (Voor degenen die het niet geloven, bewijsmateriaal heb ik op dvd). Smiddags sloten we weer aan bij de groep en hebben we kort een paar dingen bezocht in Kaapstad. Helaas kwam toen ook het moment van afscheid nemen van de groep. De groep vliegt vanavond weer terug, en wij gaan nu nog een paar dagen vrijwilligerswerk doen. Het is wel vreemd om na drie weken niet als groep terug te vliegen. Het afscheid viel bij sommigen dan ook zwaar vanmiddag. Wij zitten nu inmiddels niet meer in een hotel, maar in een backpack lodge. Ook prima te doen en gezellig! We zijn nu nog met z'n 6e overgebleven en gaan morgenochtend kennismaken met de kindercrèche/school. We zijn allemaal erg benieuwd hoe dit de komende dagen zal gaan verlopen.....