Flying Dutchwoman

Na goed aangekomen te zijn in Kaapstad hebben we donderdag meteen een berg bezocht waarvandaan de Tafelberg mooi te bezichtigen was. De eerste kiekjes met deze berg met tafelkleed waren gemaakt. Vrijdag stond Robbeneiland op het programma. Dit is het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen is gehouden. We zijn vanaf Kaapstad met een boot naar het eiland toe gevaren. Dit is een afstand van 12 kilometer. Je kan je voorstellen dat als je jaren opgesloten zit op een eiland dat je best een gokje durf te wagen om die 12 kilometer zee met sterke stroming te trotseren. Echter hebben in de hele geschiedenis maar 3 mensen die oversteek weten te redden. Velen hebben die oversteek dus niet overleefd. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor gevangenissen dus ik had best hoge verwachtingen van Robbeneiland. Echter vond ik het tegenvallen omdat je met een bus wordt rondgereden over het terrein en de ex-gevangene die ons heeft rondgeleid niet te verstaan was. We hebben nog wel rondgelopen in het gevangeniscomplex en langs de cel van Nelson Mandela. Een cel met alleen een paar kleedjes en een krukje. Dat is nog wel wat anders dan de gevangenissen van nu. Gelukkig maakte de terugreis een hoop goed want het was ontzettend lekker weer (bijzonder in Kaapstad) en we gingen terug op een soort Catamaran. Muziekje erbij en je vergat even dat je in Zuid-Afrika zat, het leek eerder even op Saint-Tropez. Heerlijk! Vervolgens hadden we smiddags een vrije middag in het Waterfront. Lekker op een terrasje gezeten en geshopt. Savonds zijn we bij mama Africa geweest om te eten. Ik had al van Melanie al vernomen dat dit een aanrader was en iemand anders uit de groep had dit ook gehoord. We hadden erg veel geluk want je moet daar normaalgesproken altijd vooraf reserveren. We hadden dus best geluk dat we daar met z'n 10e konden eten. Het is dus een typisch Zuid-Afrikaans tentje met Afrikaanse live muziek. De kaart stond ook vol met lokale lekkernijen (Boboti, struisvogel, krokodil). Jullie weten dat ik zeer culinair aangelegd bent, dus ik koos als toetje voor Mama's Brownie. De lekkerste brownie die ik ooit op heb..... Zaterdag hebben we weer een hoop dingen gedaan. Dit was ook onze laatste volle dag met de hele groep, we stonden dus in de "optimaal-van-genieten-stand". Hoe gek het ook klinkt, in die drie weken tijd zijn al die mensen toch een soort familie/bekenden van je geworden. We zijn smorgens met de boot vanaf de Houtbaai naar zeehonden wezen kijken op duikereiland. Daar lagen echt een hoop zeehonden op een klein eilandje met rosten (denk wel een stuk of 100). Vervolgens hebben we ook pinguïns gezien in een hele mooie omgeving. Daar waren palmbomen en witte stranden, totaal niet Zuid-Afrika. Oja, en ook nog walvissen die dicht bij de kust zwommen. Ook weer mooi meegenomen. Toen zijn we met de bus door het Nationale Park gereden van Kaap de goede hoop. Vast een mooie omgeving, maar daar hebben we maar weinig van gezien vanwege de mist. Wel nog een groepsfoto gemaakt op het uiterste puntje. Smiddags heeft de bus mij en nog twee anderen afgezet bij het stadion in Kaapstad. Nederland heeft hier in 2010 tijdens het WK ook gespeeld o.a. in de halve finale tegen Urukwai. Het leek me dus leuk om dat eens van binnen te bekijken, maar nergens konden we een ingang vinden en alle hekken waren gesloten. We zijn er toen maar een rondje omheen gaan wandelen. We bewegen ook niet erg veel tijdens de reis (alleen de bus in en de bus weer uit), dus een beetje beweging kon geen kwaad. Savonds heb ik met een groepje gezellig nog gegeten bij een Belgisch restaurant in Kaapstad (Den Anker), en daar heb ik toch een lekkere Kriek van de tab gedronken (en een lekkere Brusselse wafel met warme Belgische chocolademelk na ;-)). Neeee, ik kom hier niks tekort hoor. Daarna nog even in het donker in het reuzenrat gezeten in het waterfront wat een mooi uitzicht was met al die lichtjes overal. Toen nog een drankje in het hotel met een spelletje erbij (ja, je leest het goed). Ik deed voor het eerst mee met hartenjagen (waar ik weinig van snapte), maar toch heb ik gewonnen. Dit tot groot ongenoegen van mijn fanatieke medespelers. Het was dus een leuke, drukke dag met een mooie afsluiter. En toen kwam de zondag. Velen van jullie zullen niet raden wat ik toen heb gedaan dus daarom vertel ik het maar gewoon. Ik heb vanmiddag dus een vrije val van 30 seconden gedaan vanuit een vliegtuig op 3 kilometer hoogte : skydiving. Hoewel dit zeker nog op mijn lijstje stond om te doen, had ik niet verwacht dat dit nu al zou gaan gebeuren. Maar na de nadelen met de voordelen af te wegen had ik toch besloten het te gaan doen. Niks tegen het thuisfront gezegd want die konden toch alleen maar ongerust worden. Maar jeetje, wat een enge ervaring. Hoewel iedereen naar beneden kwam vol adrenaline en het meteen weer zou willen doen, was ik eigenlijk vooral opgelucht dat ik beneden was. Ik moest als allereerste gaan springen wat ik eigenlijk al niet wilde (ik kijk liever eerst even hoe het bij de anderen gaat). Het was een klein vliegtuigje waar we in opgepropt zaten. Het was vast een schitterend uitzicht over de zee, Robbeneiland en de Tafelberg, maar ik heb er eigenlijk niet van kunnen genieten. Het moment dat al mn toeters en bellen nog een extra keer waren gecheckt, het luik open ging en je met je voeten buiten het vliegtuig moet gaan zitten is zo eng. Ik hield mn handen ook nog vast aan het toestel, maar dat was juist niet de bedoeling. Voor je er echt bewust bij stilstaat wat je gaat doen val je uit het vliegtuig met 200 kilometer per uur. En dan duren 30 seconden nog best lang! Dan krijg je een soort klap en gaat je parachute uit. Op dat moment weet je wel dat je veilig beneden aan zult komen, maar toch durfde ik me er nog niet aan over te geven. Ik had vast een aardige instructeur die met me meesprong en vragen stelde, maar ik kon geen woord uitbrengen. Gewoon helemaal 'flabbergasted'. Of ik het nog een keer zou doen? Nee, nooit meer. Maar of ik er spijt van heb? Dat ook weer niet. Ik heb het toch gedaan en weet nu wat het is en kan die weer van mn lijste afstrepen. (Voor degenen die het niet geloven, bewijsmateriaal heb ik op dvd). Smiddags sloten we weer aan bij de groep en hebben we kort een paar dingen bezocht in Kaapstad. Helaas kwam toen ook het moment van afscheid nemen van de groep. De groep vliegt vanavond weer terug, en wij gaan nu nog een paar dagen vrijwilligerswerk doen. Het is wel vreemd om na drie weken niet als groep terug te vliegen. Het afscheid viel bij sommigen dan ook zwaar vanmiddag. Wij zitten nu inmiddels niet meer in een hotel, maar in een backpack lodge. Ook prima te doen en gezellig! We zijn nu nog met z'n 6e overgebleven en gaan morgenochtend kennismaken met de kindercrèche/school. We zijn allemaal erg benieuwd hoe dit de komende dagen zal gaan verlopen.....

Final destination: Capetown

Afgelopen maandagmiddag zijn we Knysna aangekomen (de 'k' spreek je niet uit). Weer een gezellige Lodge waar onze kamers naast elkaar zaten in een half rondje met een zwembad in het midden. We waren nog maar net op onze kamer of de flessen Amarula werden alweer open getrokken. Dinsdag hebben we met een bootje (deze leek wel echt op een boot) het meer in Knysna overgestoken. In dit meer liggen twee eilanden waar kasten van huizen staan. Om op zo'n eiland een appartement te huren was geloof ik 2 miljoen Rand. Voor vele Afrikanen dus niet te betalen. Wel een hele mooie plaats en daar dankt Knysna ook zijn naam aan (nice aha). We zijn overgevaren en aan de andere kant van het meer hebben we een wandeling gemaakt waarbij je dus uitzicht had over de Indische oceaan en het meer met de eilandjes van Knysna. Vervolgens had ik 1,5 uur de tijd om langs de winkels in het waterfront te lopen en het winkelcentrum want ik had een bezoek aan Monkeyland verkozen boven een middagje shoppen!!! Monkeyland is een park waar 13 verschillenden apen worden opgevangen. Die komen daar terecht vanuit het circus of via mensen die een aap als huisdier hadden en wat op den duur niet meer te hanteren was. Je kan daardoor wel heel dichtbij komen wat mooie foto's heeft opgeleverd. Op het laatst nog een moederaap gezien met een klein aapje op zijn rug. Zo schattig hè... Ik zou hier vanuit Zuid-Afrika zoveel vandaan mee willen nemen naar Nederland. In eerste instantie al alle kleine kinderen die ik tegenkom, dan nog een klein aapje, kleine cheeta, kleine leeuw, dassie. Allemaal zo schattig! En toen kwam woensdag: een dag waarop we veel activiteiten hebben ondernomen en kleine afstanden met de bus hebben afgelegd. Dat was ook weleens fijn. We begonnen smorgens met een bezoek aan de Saasveld campus. Daar hebben we een boom geplant. PUNT. Wat kan ik daar nou over vertellen? Ze zeiden dat het was ter compensatie van de co2 uitstoot, maar volgens mij is het gewoon een marketingstrategie om ons te binden aan het land zodat we over een paar jaar weer terug zullen komen om bij de boom te komen kijken. Heel slim bedacht, maar ik trap er niet in. Ook hebben we nog een stukje door een bos gelopen en heeft de gids over de bomen daar verteld, maar dat is echt volkomen langs me heen gegaan. Ik had eerlijk gezegd meer oog voor het zonnetje :). Daarna reden we door naar de struisvogel farm. We kregen eerst kort wat uitleg over de veren en eieren van de struisvogel. Vervolgens gingen we naar buiten en daar stonden de struisvogels. Sommigen van onze groep hebben nog een kusje gekregen van struisvogel Betsy, anderen een nekmassage. We kregen later nog de mogelijkheid om op een struisvogel te rijden (mits je onder de 75 kilo weegt), maar toen ik zag hoe dat ging vond ik het zielig voor die dieren. Ze worden eerst met 2 mannen bij de veren gepakt en wordt er iets over hun hoofd gedaan zodat ze niks zien. Daarna wordt de struisvogel in een soort houten ding gezet waar ze maar aan één kant uit kunnen en dan kan je erop gaan zitten. Hoewel de gids zei dat het niet zielig is voor die dieren vond ik het toch wel erg zielig. Uiteindelijk heb ik nog wel een struisvogel geaaid over zijn veren en bij zijn nek en savonds een stukje struisvogel gegeten (das dan eigenlijk ook wel weer zielig hé :p). Ik vond het nog best aardig smaken. Onze volgende stop was bij de Cango caves. Hele mooie grotten waar ik weinig over kan vertellen want dat moet je gewoon zien. Één van de dingen die ik daar zag vond ik lijken op die tentakels van die engerd uit Pirates of the Caraïben. Met veel fantasie kon je verschillende dingen in bepaalde objecten zien. Het was net of je in andere wereld was, bijna een animatiewereld. Terwijl de rest van de groep terugging naar de Lodge, ben ik met een aantal mensen naar een cheeta farm geweest. Dit was geen activiteit van het reisprogramma, maar iemand kwam een folder hiervan tegen bij de struisvogel farm. Gelukkig is Gevin erg meedenkend en flexibel en hebben we kunnen regelen dat we hier naartoe konden gaan. Ik zal het even opsommen welke dieren we daar hebben gezien: vissen, vleermuizen, stokstaartjes, flamingo's, nog meer vogels waar ik de naam niet van weet, krokodillen, schildpadden, afstammeling van het nijlpaard, vele soorten slangen, en verschillende leeuwen en cheeta's. Tegen bijbetaling kon je ook op de foto met een tijger of een cheeta en dat heb ik dan ook maar allebei gedaan. Samen met 3 mensen van het park ga je dan de kooi in en mag je ze van achteren aaien en erbij gaan zitten. Vervolgens maken hun dan foto's met je eigen toestel en met het toestel van het park waarna je bij het verlaten van het park een foto afgedrukt mee krijgt. Je bent misschien maar 5 minuten in die kooi, maar het is wel heel gaaf om mee te maken van dichtbij. Bij de 2 kleine cheeta's vond ik het totaal niet eng, maar bij de tijger was ik toch wel voorzichtig. Vandaag reden we vanaf Oudtshoorn naar Kaapstad via 'route 62'. Een mooie, rustige weg langs vele verschillende bergen. Het betekent helaas ook onze laatste bestemming hier in Zuid-Afrika. Hoewel wij pas volgende week terugvliegen zal het grootste gedeelte van de groep zondagavond al naar huis vertrekken. Tot die tijd staan er natuurlijk nog wel activiteiten op het programma. Wist je dat: - de mensen die je hier ziet fietsen (zijn er niet veel) allemaal een helm dragen? - de ziekenhuizen van de staat niet goed zijn? - we onwijs boffen met het weer? - we 4800 kilometer hebben afgelegd met de bus? - ik het ook niet erg vind om volgende week weer naar huis te gaan? - ik nog steeds hagelslag op voorraad heb :)? - ik er nu een paar foto's op het blog heb gezet?

Afghaanse paardrijd missie

Afgelopen vrijdag hebben we de langste dag van de reis in de bus gehad. Omdat we natuurlijk rondreizen van Johannesburg naar Kaapstad zitten we bijna iedere dag in de bus, maar vandaag hebben we ruim 500 kilometer afgelegd. Om 07.00 zijn we al vetrokken en toen het al donker was arriveerden we op de plaats van bestemming. Het enige wat we onderweg gedaan hebben is gestopt bij het Nelson Mandela museum. Opzich was dit niet zo heel bijzonder. Je kon vooral lezen over zijn leven en het uitzicht zien wat hij omschrijft in zijn boek. Dat is namelijk de plaatst waar hij is opgegroeid. We zijn ook ook nog langs zijn (roze) huis gereden wat helemaal beveiligd was.

Savonds op onze bestemming ontdekte in een flyer van een horse trail. Niet alleen de paardenfan, maar ook de eventmanager stond toen op scherp. Ik zag wel mogelijkheden, maar zag Gevin die ook? Hij zei dat het wel een Afghanistan missie zou worden, maar het zou mogelijk moeten zijn. Ik moest gaan uitvogelen of er nog meer slachtoffers waren. Die bleken er te zijn: 4 andere dames/meiden en zelfs nog 1 jongen. Zo gezegd zo gedaan: de volgende dag zouden we een 2,5 uur durende rit gaan maken via het strand naar een Cliff. Toen dit geregeld was na het eten weer gezellig met een aantal mensen een spelletje gedaan en nagekletst.

Zaterdag was dus de dag van de buitenrit. Om 09.00 stonden we klaar om met een truck vervoerd te worden door de manager van het resort naar het pontje. Ik had alleen een andere truck voorgesteld, deze was vele malen kleiner. Ik voelde me net zo'n vluchteling: met z'n 4e in een soort kofferbak opgepropt zitten. En dan ook nog die onverharde wegen waardoor je je hoofd stoot en een gratis 'African massage' krijgt. Na 17 kilometer kwamen we dus aan bij het "pontje". Dit leek eerder op een paar stukken drijvend hout aan elkaar met een railing. (Jammer dat ik nu geen foto's daarvan kan laten zien). Deze pontjes hebben ook geen vaste dienstregeling. Zuid-Afrikanen zijn ook liever lui dan moe en doen alles op hun gemak. Na 20 minuten wachten had de schipper blijkbaar genoeg van het niks doen en kwam naar de overmant gevaren waar wij stonden. Aan de overkant stond de dame van de buitenrit ons op te wachten met een auto waar we ons ook weer met z'n alle in moesten proppen. Afijn, we zijn allemaal heel aangekomen op de bestemming en konden beginnen aan onze 2,5 uur durende buitenrit. De meesten die mee gingen hadden nog nooit eerder paardgereden dus het tempo was laag. We gingen van een berg af naar beneden en via het strand weer een berg op naar de Cliff. Dat was een ontzettend mooi gezicht! Na 2,5 uur was iedereen tevreden en konden we weer verder met onze missie om terug te komen bij ons resort.

Bij terugkomst even snel wat gegeten en toen konden we alweer op onze 'sundowner cruise' op de Qolora river. Hier waren veel palmbomen te zien en dan het strand erbij, je zou niet denken dat je in Zuid-Afrika zit. Uiteraard weer een paar vogels gespot (waar ik de namen niet van weet omdat ik er al zoveel voorbij heb zien komen). Savonds stond er een uitgebreid visbuffet op het programma met de 'catch of the day'. We zitten nu vaak bij de kust dus er staat veel vis op het menu. Ik heb zelf ook nog nooit zoveel vis gegeten thuis als in deze vakantie.

Zondag hadden we het "standaard" programma van de reis iets omgegooid. We kregen de mogelijkheid om nog een safari te doen, maar dit keer in het Addo Elephant Park. Dit was inmiddels mijn vijfde safari op deze reis. Hoewel het natuurlijk minder spannend is dan de eerste safari, blijft het spotten van dieren leuk. Ook dit park was toch net weer iets anders. Groener en wat kortere bomen waardoor je dieren beter kon spotten. Ik had plaatsgenomen naast de Ranger voor in het voertuig en heb zelf zwijntjes en een olifant weten te ontdekken. Een aantal vogels hebben we daar gezien (waaronder de secretaris vogel die we nog niet eerder hadden gespot) en drie jakhalzen. Ook dit keer een grote kudde zebra's gezien met jonkies die met elkaar aan het spelen waren. Die gingen hard rennen en bokken naar elkaar. Dat was erg mooi om te zien!

Begin van de avond weer aangekomen bij ons hotel met uitzicht op zee in Port Elisabeth. Met een aantal mensen zijn we lekker een pizza of pasta gaan eten en hebben daarna nog cocktails gedronken in een andere tent. Vandaag vertrokken we weer vanuit Port Elisabeth en reden we de Garden Route. We zijn nog langs het stadion gereden waar in 2010 ook wedstrijden zijn gespeeld voor het WK. Inmiddels heb ik eieren voor m'n geld gekozen en zit ik (als ik niet slaap) voor in de bus.

Om 11.00 arriveerden we bij Tsitsikamma National Park waar we de suspension bridge hebben bezocht. Het was eerst een heel geklauter om er te komen (trappen op en af), maar dat was het waard! Uiteindelijk kwam je uit bij 3 hangbruggen over de Indische oceaan. Bij toeval zag ik ook nog een dolfijn net uit het water duiken! Die zwemmen daar heel veel, maar ook de walvissen.

Wist-je-datjes:

- Iedere vrijdag de mensen hun pensioen uitgekeerd krijgen en dit meteen gaan uitgeven bij de supermarkt waardoor het daar mega druk is en de rijen tot buiten staan?

- Zuid-Afrika de beste infrastructuur heeft van het continent Afrika?

- Zuid-Afrika als 25e op de lijst staat van grootte landen in de wereld?

- Ze hier 900 verschillende vogelsoorten hebben? (Vandaar dat ik ze niet allemaal kan onthouden)

- Ze hier ook de Big 5 van de oceaan hebben?

- De auto's aan de linkerkant van de weg rijden?

- We tot nu toe er boffen met het weer en maar 1x regen hebben gehad in de bus?

- We alweer twee weken hier zijn?

Swaziland

Afgelopen weekend zaten wij niet in Zuid-Afrika, maar in Swaziland. We moesten dan ook de grens oversteken, maar die grenzen naar Swaziland zijn niet open gesteld. Iedereen moest dus de bus uit en langs twee controlepunten lopen. Die tweede controle heeft zo'n uur de tijd gekost omdat die ambtenaren alles handmatig in de computer invoeren en dan ook nog met 1 vinger tegelijk typen. We kwamen daar eind van de middag aan (zo tegen de schemering) en hebben toen onze intrek genomen in een soort ronde bijenkorf van stro of riet.

De volgende dag (zondag) hebben we een gemeenschap bezocht waar weeskinderen wonen. De 'chief' daar was een vrouw die zorgt voor deze kinderen. We werden hartelijk begroet door haar en een stuk of 15 weeskinderen die in een rijtje ons op stonden te wachten om ons te begroeten en een hand te schudden. We moesten overigens wel een doek over onze broeken doen en de mannen hun pet afzetten, dat hoort nog bij zulke gemeenschappen. We hebben gedanst en gezongen met deze kinderen wat ook weer een geweldige ervaring was! Ik heb daar echt van genoten. Ze zijn allemaal zo vrolijk en doen stuk voor stuk enthousiast mee. Vooral een jongetje met o-beentjes van een jaar of 2/3. Hij leek er helemaal in op te gaan, dat was echt een mooi gezicht! (Uiteraard sta ik met hem op de foto ;)) Vervolgens lieten ze nog voorwerpen zien waarmee ze koken en hoe ze bijvoorbeeld slapen onder een dierenvacht en met hun hoofd op een houten plankje.

Wat me ook een heel dubbel gevoel geeft is dat wij in zo'n grote, luxe touringcar rijden door zo'n arm land. Heel veel mensen langs de weg kijken onze bus ook na. Zelfs toen we langs een voetbalveld reden keken de spelers om. Het enige wat ik kan doen is zwaaien naar die kinderen die ook staan te kijken, en wat zijn ze dan toch blij als ze terugzwaaien. Het openbaar vervoer is ook niet alles en meestal zijn de busjes overvol. Je ziet dus ook heel ver, mensen langs de weg lopen, ook de kinderen. Die moeten soms 5 km of meer te voet afleggen om naar school te gaan.

Wij hebben maandag ook een basisschool bezocht in Nompondo. Het is natuurlijk heel anders dan in Nederland. Ze lopen hier bijvoorbeeld wel in schooltenue en de gebouwen zijn armoediger. In de hogere klas werd ik door een aantal jongens helemaal ondervraagd of hij mijn nummer mocht, of ik een vriendje had, waar mijn vriendje woonde, of die ring van hem was etc. Ze deinsden nergens voor terug. We werden nog wel door de hele groep toegezongen en dan konden wij natuurlijk niet achterblijven. Met de hele groep hebben we "lang zal ze leven" gezongen voor hen. In de peuterklas hebben we met zn allen gezongen en gedanst op de Afrikaanse versie van "chi chi wa" ( of hoe je het schrijft). Ook dat was erg leuk!

Maandagmiddag zijn we wéér op safari geweest, maar dit keer in Hluluwe. Dit iseen kleiner park en de natuur is er mooier. Hoewel de kans op het spotten van dieren dus groter is, hebben we niet veel meer gezien. Alleen nijlpaarden, neushoorns, krokodillen en weer impala's. Omdat we eigenlijk alles al gezien hadden in het Kruger Park was dit niet zo heel bijzonder meer.

Op dinsdag hebben we een boottocht gedaan in St. Lucia. Hier hebben we weer krokodillen gespot en nijlpaarden in het water en op het land. Zo dichtbij hadden we ze nog niet gezien! Daarna nog lekker pizza gegeten in het gezellige dorpje en vervolgens weer de hele middag rijden met de bus.

Afgelopen nacht verbleven we in Durban,een hotel aan de kust. Het is dan wel jammer dat we daar pas eind van de middag aankwamen want toen werd het al donker. We hebben toch nog snel met (bijna) de hele groep over het strand gelopen. Dit was met opzet gedaan omdat Durban niet altijd even veilig schijnt te zijn. Vanmorgen alweer vroeg vertrokken en hebben de Botanische tuin bezocht in Durban, gevolgd door de Indische markt en de vismarkt. Op de indische markt waren allerlei snuisterijen te vinden en de vismarkt was echt te vies voor woorden! Vlees en vis lag daar uitgesteld, maar het zag er niet heel hygiënisch uit. De schapenkoppen lagen je aan te staren. Vreselijke lucht hing daar..... Was blij toen ik weer buiten stond. Smiddags hebben we nog een cultureel dorpje bezocht en hebben daar de Afrikaanse dansen gezien en de tradities hoe een man een vrouw gaan veroveren. Gelukkig hoefden we niet zelf te gaan dansen...Voor de voetbalkenners onder mijn lezers: we kwamen daar Roy , Makaay nog tegen met zijn team van Feyenoord A1. Allemaal in Feyenoord tenue. Dat zijn toch dure snoepreisjes! Ik denk dat ik er ook maar een trainingsvakantie van ga maken. Misschien kan ik m'n bonnetje dan declareren bij Feyenoord.

En toen was het donderdag. Vandaag stond een dagtour over de Sani Pass op het programma. We zitten nu in de Drakensbergen en ook dit is weer een heel ander, maar mooi landschap. Zo heeft Zuid-Afrika vele verschillende gezichten! Echter liep de dag voor mij iets anders. Op de heenweg met onze bus voelde ik iets aan m'n ogen. In de meeste gevallen uit zich dit in een migraine aanval. Tel daar de spanningen en vermoeidheid bij op en je hebt de ideale mix voor migraine. Ik heb dus ervoor gekozen met de bus mee terug te gaan. Ben lekker terug naar bed gegaan en heb mezelf smiddags verwend met een hoofdmassage en manicure en pedicure (dat zit hier op ons resort). Die vrouw was wel erg hardhandig. Man, man, man, de plukken vielen later uit m'n haar! Denk dat ze een goede luizenmoeder zou zijn.

Oja, en dit gebeurd natuurlijk weer precies bij mij: vanmiddag had de schoonmaakster me in mijn kamer opgesloten. Ik had de deur opengelaten omdat het slot al zo moeizaam ging, maar toen ze de handdoeken kwam brengen heeft ze dus juist het slot erop gedraaid. Zij kreeg hem niet meer open en ik dus ook niet van binnenuit. Zit je dan, net wakker gemaakt en opgesloten in je hotelkamer. Daarna zijn er nog 2x mensen langsgeweest die aan de deur hebben staan te duwen en trekken,maar hij ging niet open. Toen kwam er uiteindelijk iemand van de Technische dienst die hem uiteindelijk open heeft gekregen en het slot heeft gemaakt. Toen pas kon ik weer lekker verder slapen....

Paar wist-je-datjes:

- je hier ook tolwegen hebt?

- het hier nu winter is?

- 11 mensen uit het reisgezelschap in het onderwijs zitten?

- we ook een juffrouw "Janny" hebben en die smorgens begroeten met "goeiesmorgens jurrfrouw Janny"?

- de vrouwen hier soms mega dikke billen hebben en dit staat voor vruchtbaarheid?

- ik al vele verschillende soorten wild vlees op hebt?

Avonturen in het Krugerpark

Woensdag hebben we Johannesburg verlaten en zijn we vertrokken naar Ohrigstad. We verbleven daar in Hannah Lodge, een natuurpark van 8000 hectare groot! Je hebt daar gewoon een 15 minuten durende rit over de oprijlaan waar je wilde struisvogels, impala's en giraffen tegenkomt. Geweldig! Het was daar echt een schitterende plek met een geweldig uitzicht. Die avond hebben we onze eerste safari gedaan met een Engels sprekende ranger. Onze eigen gids heeft ons toen verteld over zijn lievelingsdankje: een "sprinkbokkie". Dat moesten we natuurlijk wel even proberen! Diezelfde avond hebben we met de hele groep dit getest, en het is inderdaad erg lekker! Het is een typisch Zuid-afrikaans drankje met de combinatie van peperemint en Amarula. Dit drankje bleek ook nog eens een goede uitwerking te hebben bij sommige reisgenoten. Zo heeft Sjors de hele avond moppen lopen tappen waar iedereen erg om moest lachen.

Donderdag hebben we een dagje met de bus de Panorama route gereden. We hebben voor een deel langs de Blyde River Canyon gereden. Dit is de derde grootste Canyon ter wereld. Vervolgens gestopt bij Bourke's Luck Potholes gevolgd door de Lisbon Falls, God's window en het plaatsje Pelgrims rest. Aan het einde van de middag kwamen we dan eindelijk aan bij HET Kruger Nationale Park. Ons verblijf was echt in dit park en we verbleven in een soort tent. Alles is omheind met stroom en draden en er is 24 uur per dag iemand die de poort bewaakt. We waren gewaarschuwd dat we midden in de nacht een leeuw konden horen brullen, maar dat heb ik niet gehoord. Die middag zijn we nog vertrokken met 9-persoons jeeps voor de "Sun down tour". We hebben vanaf een berg de zon onder zien gaan en zijn vervolgens in het donker dieren gaan spotten. We zijn toen heel dichtbij een aantal olifanten gekomen en hebben ook zebra's gespot. Het is wel moeilijker om de dieren in het donker te spotten, maar het is ook wel weer spannender!

Toen kwam de vrijdag: om 05.00 werden we door een Ranger gewekt (helaas zonder ontbijt op bed). We moesten vroeg opstaan om op tijd het Kruger park in te kunnen en de dieren te spotten. Dus weer in de jeeps en ditmaal met zonsopgang. We hebben die dag 10 uur door het park gecrost wat net zo groot is qua oppervlakte als België. Als enige groep hebben we toen de luipaard gespot die achter ons langs de weg over stak. De Ranger zei dat dit ongeveer maar bij één op de 500 auto's gebeurd. Een geluk dus! De BIG 5 hebben we nu allemaal gezien (leeuw, olifant, buffel, neushoorn en het luipaard) en daarnaast ook weer Impala's, Koedoes, Reebok, giraffen, nijlpaarden, zwijnen, zebra's en vele verschillende vogels. Jammer genoeg hebben we ook voor onze neus een Impala aangereden zien worden door een auto. Een Impala uit de kudde maakte een geluid waar de kudde van schrok en renden weg. Helaas was er eentje die de verkeerde kant op rende en daar dus net een auto aan kwam rijden. Ik zag het gewoon aankomen! Het beestje probeerde nog om op te staan, maar kon het niet. We zijn toen verder gereden omdat we best een beetje geschrokken waren. Een paar minuten later zou het beestje uit zijn lijden worden verlost, vertelde onze Ranger.

Een wat leukere ervaring was toch wel het wildplassen in het Kruger Park. Je mag er namelijk niet zomaar uit om te plassen dus toen ze bovenop een berg stopten voor de mannen om te plassen hebben wij ook maar even (letterlijk en figuurlijk) wild geplast. Gewoon lekker tussen de olifanten drollen en met uitzicht op de rest van het park. Wat een ervaring.....

Een aantal wist-je-datjes:

- ik pas 1 keer rijst op heb en m'n maaltijdrepen nog dicht zijn?

- we iedere dag heerlijk van een buffet kunnen eten (smorgens en savonds)?

- ik nog wel iedere dag van een boterham met (meegebrachte) hagelslag geniet bij het ontbijt?

- er geen tijdsverschil is met Nederland?

- sommige Afrikanen met een muts, winterjas en handschoenen aan lopen en sommige van ons met een korte broek en t-shirt?

- we een Zuid-Afrikaans sprekende gids hebben en die taal soms erg grappig is?

- deze gids (Gevin) in plaats van "jullie" "Jelle" zegt en ik telkens denk wie Jelle toch is?

- we met een luxe touringcar vervoerd worden (in NL vinden we dit standaard, maar hier in Zuid-Afrika is dat echt een luxe)?

- alles hier erg goedkoop is?

- we een hele leuke, gemêleerde groep hebben?

- we ook een reis-mama en -papa hebben?

- hier ook de vrouwen met koffers sjouwen ( 1 koffer in de hand en de ander op het hoofd ????)?

Het waren indrukwekkende dagen in het Kruger Park, maar we gaan nog meer op safari deze reis en hopelijk spotten we dan nog dieren die we niet hebben gezien zoals de krokodillen bijvoorbeeld. Helaas kan ik geen foto's bij mijn reisverslagen posten dus die volgen pas als ik in Nederland ben.

Eerste kennismaking met Zuid-Afrika

Eerlijk is eerlijk, als net afgestudeerde Vrijetijdsmanager beleef je zo'n vliegreis misschien toch net iets anders. Een vliegreis van 11,5 uur is niet alleen onwijs lang, maar bedenk maar eens wat je in al die tijd allemaal kunt doen! Dat is dan weer iets waar ik me wel van bewust ben. Dat is ook zeker een reden waarom we hebben gekozen voor KLM. Ze bieden zoveel leuke films en programma's aan dat je (bijna) het gevoel krijg dat je tijd tekort komt. Hoewel ik best op zag tegen de lange vliegreis is de vlucht me erg mee gevallen. Een paar dagen voor vertrek het vreselijkek nieuws te horen krijgen van vlucht MH17 doet het dan ook geen goed. Dat was ook wel iets dat door me heenging tijdens de vlucht. Wat moet dat vreselijk geweest zijn.... Afijn, de vlucht is dus goed verlopen, de koffers zijn heel aangekomen en met de rest van de groep hadden we al gelijk kennis gemaakt.

Iets wat me meteen verbaasde is dat "de zwarten" met je koffer sjouwen. Bij het vliegveld ging het misschien om 20 meter, en bij het hotel ook over een klein stukje. Wij zijn dat gewoon niet gewend en ik zal daar de komende tijd hier ook echt niet aan kunnen wennen. Voor deze mensen is dat hun werk. Ook hier is een hoge werkloosheid en op deze manier doen ze toch iets. Hoewel we pas 1 volle dag in Zuid-Afrika zijn heb ik wel het gevoel dat de apartheid hier nog steeds voelbaar is. Je merkt dit bijvoorbeeld aan de verdeling van de taken in het hotel. Maar ook als blanke tussen de zwarten wordt je aangestaard, ze gaan voor je aan de kant. Heel "apart"...

Vanmorgen was het voor ons alweer vroeg dag. De wekker ging om 06.00 uur. Als eerste hebben we de "Unions buildings" bezocht in Pretoria waar een groot standbbeeld stond van Nelson Mandela. Toen bleek al snel dat wij als groep met Nederlandse toeristen ook een trekpleister waren voor de Afrikanen. Ze wilden allemaal met ons op de foto. Dan voornamelijk met de blonde dames uit ons reisgezelschap. Vervolgens nog het Kruger Museum bezocht (het woonhuis waar meneer Kruger heeft gewoond en nu een museum is). Hij was best een lelijke man, maar daar dacht hij zelf blijkbaar anders over. In zijn hele huis waren beelden van hem te vinden, schilderijen, een mok in de vorm van zijn hoofd en ga zo maar door. Toen door naar het Voortrekker monument waar we nog aan onze conditie hebben gewerkt (40 meter omhoog met de trap).

Eigenlijk vallen alle bovenstaande activiteiten in het niets bij was we vanmiddag hebben gezien. We zijn met een Engels sprekende gids door de sloppenwijk van Soweto gelopen. Wat was dat een bijzondere ervaring!! Ik heb op de tv wel meer dunne Afrikaanse kindjes gezien die het niet goed hadden, maar om dit zelf zo mee te maken is iets heel anders. Om met eigen ogen te zien in wat voor omstandigheden deze mensen leven is bijna niet voor te stellen. Het vuil ligt overal (zijn geen prullenbakken dus het stinkt), overal wordt geplast, honden lopen los, kinderen lopen op blote voeten en ze worden aan hun lot overgelaten. We kwamen wel heeeeel veel kleine Afrikaanse kindjes tegen en die zijn toch zo schattig! Ze hebben onze hand niet meer losgelaten en poseerden constant voor de camera. Het leven in de sloppenwijk heeft ook wel een mooie kant. Iedereen lijkt familie van elkaar te zijn want ze vormen een hele hechte gemeenschap. Op iedere hoek van de straat zie je wel mensen lopen. Ze kunnen ook niet anders want een vervoersmiddel hebben ze niet. Het is lastig te omschrijven wat het met je doet als je dit van dichtbij mee maakt, maar op mij heeft het veel indruk gemaakt.

Rondreis Zuid-Afrika

Nog maar een paar dagen en dat gaat mijn tweede rondreis beginnen. Drie jaar geleden een mooie reis gemaakt naar Canada en nu staat Zuid-Afrika op de planning. Een totaal ander land, continent, cultuur en ga zo maar door. Het moet daar in ieder geval ontzettend mooi zijn. We gaan een rondreis maken van 22 dagen die begint in Johannesburg en zal eindigen in Kaapstad. Vervolgens gaan wij daarna nog 3/4 dagen vrijwilligerswerk doen bij de Angel Starfish Crèche vlakbij Kaapstad. Ik heb er enorm veel zin in!!

Dit keer reis ik samen met Fiona van`t Zelfde. We hebben allebei een wat langere weg afgelegd om ons HBO diploma te behalen (VMBO,MBO en nu dus HBO). Daarom hadden we al een tijd geleden bedacht dit te vieren met een mooie reis als alsuiting van onze “schoolcarriere”. We zitten namelijk al 20 jaar op school

Voor ieders geruststelling: nee, we reizen niet samen. We gaan met een georganiseerde groepsreis van Fox. Onderstaande afbeelding laat onze route zien die we gaan afleggen.

Ik heb me voorgenomen regelmatig nieuwe reisverhalen op deze blog te plaatsen, maar ik ben wel afhankelijk van de mogelijkheden in Zuid-Afrika (computer/WIFI). A.s. maandag (21 juli) zullen we in ieder geval om 10.25 uur vertrekken vanaf Amsterdam met vlucht KL0591 naar Johannesburg.

Vind het leuk als jullie allemaal weer “digitaal” met mij meereizen. Als je een melding wil krijgen als ik een nieuwe bericht heb gepost dan kan je je hiervoor inschrijven (zie rechts bij "blijf op de hoogte").

Aankomst weer in Nederland

Vanmorgen om 07:03 zijn we weer veilig geland op Nederlands grond. We hebben een fijne vlucht gehad en de 7 uur en 15 minuten die we moesten zitten was nu beter te doen. De orkaan Irene hebben we maar daar gelaten. Daar hebben we gelukkig geen last van ondervonden.

Onze ene laatste dag in Canada hebben we doorgebracht bij de Niagara Falls. Hier zijn we samen met de Fam. Lucas op zo`n toeristisch bootje geweest (met die goed passende blauwe poncho`s aan) die helemaal tot aan de watervallen varen. Je word daar best nat van dat opspattende water. Aan het begin heb je de Amerikaanse waterval en een stukje verderop de Canadese. (Gelukkig dit keer niemand over de reling heen gevallen zoals een week eerder is gebeurd bij een toerist.)

We kunnen terugkijken op een intensieve maar geweldige rondreis. We hebben er allebei van genoten en zijn blij dat we de foto`s nog hebben. De tijd gaat zo snel dat je bijna bent vergeten wat je op bepaalde plekken ook alweer had gedaan. We vonden het ook erg leuk dat zoveel mensen onze reisverhalen lazen en berichtjes hebben achter gelaten. Jullie bedankt daarvoor!

Voor nu ga ik alle foto`s ordenen, een fotoboek maken en zo snel mogelijk van die jetlag af zien te komen.